Buni umr derlar, shodlik, qayg‘uli. Ikki marta avtohalokatga uchragan Ma’murjon To‘xtasinovni eslab...
Biz u kishi bilan bitta joyda, «Beklar» mahallasida tug‘ilib o‘sganmiz. U kishi mana shu uyda, biz esa to‘rtta uy naridagi hovlida yashardik.
Qoldi Ma’murjondin yaxshilig‘...
Meni bir narsa juda hayron qiladi, − deydi hofizning katta o‘g‘li Umidjon. – Dadamning telefonlarini o‘chirganimiz yo‘q. Qizig‘i, odamlar hali ham dadamning telefoniga qo‘ng‘iroq qilishadi. Sog‘inganini aytishadi, qo‘shiq so‘rashadi, to‘ylariga taklif qilishadi. Odamlar dadamning dunyodan o‘tganini bilshmasmikan, deb o‘ylanib qolaman. Keyin yaxshi hofiz o‘lmasligiga, odamlar o‘zlari suygan hofizni yonlarida tirikdek e’zozlashlariga ishonaman.
