Жорий йилнинг 7 апрелида Абдулла Қодирий таваллудининг 130 йиллигига бағишланган «Адабий Лайлатул қадр кечаси»да иштирок этар эканман, юрагимни бир нарса эзаверди, эзаверди...

Ўтган куни АҚШнинг Ўзбекистондаги элчиси жаноб Жонатан Хеник рафиқаси ва бир неча мулозимлари билан Абдулла Қодирий уй-музейига ташриф буюрди.

Ижтимоий тармоқларда ўзбек романчилиги асосчиси Абдулла Қодирийнинг «Ўткан кунлар»и хусусидаги фикрлар эътиборимни тортди.

Инкузартнинг хабарига кўра, у ерда мева-чева ва шунга ўхшаш майда-чуйдалар учун расталар қурилмоқда.

Энг қизиғи, Маҳатма Ганди ҳам бу борада Абдулла Қодирийга ҳамфикр эканини сезиш қийин эмас.

Бундан 82 йил олдин айни шу куни, яъни 1938 йил 4 октябрь – Ўзбекистон тарихидаги энг қайғули ва қонли кунлардан бири. Сабаби ўша куни манфур Сталин қатағонининг навбатдаги йирик сериясига старт берилди.

Бугун ўзбек адабиётининг йирик намояндаларидан бири Абдулла Қодирий (Жулқунбой) туғилган кун. У 1894 йил 10 апрелда Тошкент шаҳрида таваллуд топди.

Журналист Шохира Ҳамро ижтимоий тармоқдаги саҳифасида Абдулла Қодирийнинг «Ўтган кунлар» асари қаҳрамонларидан бири бўлган Юсуфбек Ҳожининг паспорти топилгани ҳақида хабар қолдирди.

Абдулла Қодирий ўтган асрнинг 30-йилларида сталинизм даври қатағони қурбони бўлгани аҳён-аҳёнда айтиляпти. Бироқ ана шу «қатағон машинаси» ричагининг тезроқ айланишига «ҳисса қўшган» шахслар ҳақида очиқ-ошкора гапирилаётгани йўқ.

Мен кўб умримни шу юртнинг тинчлиғи ва фуқаронинг осойиши учун сарф қилиб, ўзимга азобдан бошқа ҳеч бир қаноат ҳосил қилолмадим. Иттифоқни не эл эканини билмаган, ёлғиз ўз манфаати шахсияси йўлида бир-бирини еб, ичкан мансабпараст, дунёпараст ва шуҳратпараст муттаҳамлар Туркистон тупроғидан йўқолмай туриб, бизнинг одам бўлишимизға ақлим етмай қолди.