Лаби Ҳовузнинг жим-жит тиниқлигида асрлар акс этган. Бу ерда сув - оддий табиий неъмат эмас. У қалб ифодаси. Сув юзида гўзал бир уйғунлик билан мавжланиб турадиган масжид қиёфаси сузади: аркли хонақоҳ ва муҳташам айвонлар, асрларга тенг дову-дарахтлар  — Бухоронинг илоҳий ва маънавий қалбида нима бор бўлса, сув шуларни қайтариб туради.

Ўзгалар олдида ўзлигини намоён этган миллатгина ҳурматга лойиқ кўрилади. Ўзгалар ҳурматини қозонишни хоҳлаган миллат эса миллий қадриятларига зид хатти-ҳаракатлари билан «ўзлигини намоён» этмайди.

Лаби Ҳовуз ўзига хос тарихий меъморий  ёдгорлигимиз ҳисобланади. У ерда ҳозирги кунда замонавий «дискотека» ташкил қилинган. Баланд овозли мусиқа, спиртли ичимликлар, маст-аласт кишиларнинг ўзини билмас ҳоллари... Бу бизга керакми?