– O‘g‘lingizga havas qilib, o‘g‘lim ham jurnalist bo‘lmoqchi?

– Yaxshi-ku, bo‘lsin, ammosog‘inib qolganingizda... 

– Opa, ammosi nimada?

– Har shanba o‘g‘lingizni yo‘lini poylaysiz-da, singlim.

– Nega?

– Chunki, o‘qishni tugatib poytaxtda qolsa, har shanba kuni menga o‘xshab, uyga kelishini kutib, yo‘lga qaraysiz-da...

– Mayli, ne bo‘lsa ham elning xizmatini qilib yurishsin, boshlari omon bo‘lsin...

Taniqli jurnalist Ro‘ziboy Qo‘ldoshevning «Tog‘lardan balandman» nomli kitobi taqdimotiga ketyapmanu xayolimdan shu gurung tafsilotlari o‘ta boshladi. Yuqorida farzandlarining kelajagini o‘ylab qayg‘urgan onaxonlardan biri Ro‘ziboy akaning volidai muhtaramalari – Zulfiniso ona bo‘lsalar, ikkinchi suhbatdosh esa Ma’rafatxon – mening onam edi. O‘sha vaqtlarda bu suhbatdan tabiiy men ham, Ro‘ziboy aka ham bexabar edik. Keyinchalik ToshDU (hozirgi O‘zbekiston Milliy universitetining jurnalistika fakulteti)ga o‘qishga kirib, tahririyatda ishlab, shanba kunlari uyga borganimda, onam shu gapni qayta-qayta aytib berardilar. Ro‘ziboy aka bilan uchrashganimda, telefonlashganimizda bu gurung yodga tushaveradi, ustoz (birinchi marta ustoz, deyapman, shogird bo‘lish mas’uliyati og‘riligidan haddim sig‘ib bunday murojaat qilaolmasdim)ga bu haqda aytmaganman, negadir fursati kelmagan. Mana bugun onalarimizni o‘zaro muloqotni kitob taqdimoti bahona aytdim.

Ro‘ziboy Qo‘ldoshevni avval radiodagi eshshitirishlari orqali tanigan, shu kasbga havasim uyg‘onib, jurnalist bo‘lishni niyat qilgan bo‘lsam, keyinchalik ustozni «Vatanni sevmoq iymondandur!», «Mavzu», «Somon yo‘li», «Himoya», «Yo‘lga chiqdik» deb nomlangan tarixiy, badiiy-publitsistik va huquqiy yo‘nalishdagi turkum ko‘rsatuvlari orqali yana yetuk jurnalist, o‘z kasbining ustasi sifatida kashf etdim. Ro‘ziboy akaning muallifligida tayyorlagan ko‘rsatuvlar ko‘p bo‘lsa-da, ammo olgan yutuqlari kamtarona – «Yilning eng yaxshi jurnalisti» va «Eng ulug‘ – eng aziz» tanlovlari g‘olibi.

«Tog‘lardan balandman» kitobida ustoz boshidan o‘tkazganlari, ko‘rsatuvlarni tayyorlash jarayonlari, olqish olgan damlariyu boshiga tushagan qayg‘ulari haqida hikoya qiladi. Muallif kitobda kasbi orqali dunyo kezgani, hamfikr do‘stlar, ustozlar orttirgani, zamonasining ulug‘ insonlari bilan muloqot qilgani to‘g‘risida faxrlanib so‘z yuritgan, jurnalistikaning buguni, kelajagi xususida o‘z mulohazalarini bildirgan. Eng muhimi, kitobni o‘qir ekansiz, muallifning Vatanga bo‘lgan beqiyos mehrini tuyasiz, so‘zni ulug‘ saodat, deb bilib, qalam tebratganiga iqror bo‘lasiz.

Taqdimotda kitob haqida ustozlar, hamkasblar judayam iliq fikrlar bildirishdi, ezgu  tilaklar aytishdi.  Yakunda Ro‘ziboy Qo‘ldoshev «Xalqimiz oldida ijodkor farzandi sifatida qarzdorman, aytolmagan so‘zlarim bor edi, shuni kitob qildim», dedi. Bir so‘z bilan aytganda, ijodkorning bu kitobini o‘z faoliyati haqidagi hisoboti, deb aytish mumkin.

Darvoqe, Ro‘ziboy Qo‘ldoshev bugun, 2 mart kuni 60 yoshga to‘ldi. Bundan 33 yil oldin o‘g‘illarini kamolini ko‘rishni istagan onaxonlar o‘shanda «Mayli, ne bo‘lsa ham elning xizmatini qilib yurishsin, boshlari omon bo‘lsin» deya tilak bildirishgandi. O‘sha tilakni yana takrorlaymiz: Ro‘ziboy aka el xizmatini qilib charchamang, boshingiz omon bo‘lsin. Zero, onalarning niyatlari hamisha ijobat bo‘ladi...

Abdug‘ani Abdurahmonov