Yurtimizda bo‘ladigan bolalar adabiyotiga oid har qanday suhbatni internetda topsam miriqib ko‘raman. Suhbatlardan ko‘p narsa o‘rganaman. Lekin meni bir narsa hayron qoldiradi.

Qahramonning boshiga do‘ppi kiydirib qo‘yish bilan uni o‘zbek qilish oson emas.

Rasmli kitob kattalar va bolalar uchun uchrashuv nuqtasidir. Aynan shu uchrashuvda kattalar va bolalar ba’zi ochilmagan mavzularning kalitini topa oladilar.

Boladan telefonni olib qo‘yishning birgina yo‘li bor – telefonni o‘zingiz bilan almashtirish.

Dunyoda bugun Non-fiction (non-fikshn – badiiy bo‘lmagan adabiyot, haqiqat, to‘qilmagan adabiyot) janridagi bolalar kitoblari ummondek ko‘payib, o‘quvchilar orasida ham xuddi shu darajadagi qiziqishni uyg‘otmoqda.

Skandinav bolalar adabiyoti bolani aldamaydi. O‘lim, dard, kasallik, qiyinchilik, ayriliq, azob, urush va boshqa o‘ta qiyin mavzularda juda ajoyib tarzda bolalar bilan suhbat qila oladi. Bunday mavzular bolalarga kerakmi? Hammaga emas, albatta. Lekin ba’zida bolalar mana shunday kitoblarga zor!

Nega zamonaviy jahon bolalar adabiyoti har qanday nasihatchilikdan voz kechgan? Nega bolalar adabiyoti yetakchilari hisoblanadigan Skandinaviya mamlakatlari adabiyoti bolalarga boshqa yo‘l bilan yordam beradi?

Bu borada Hukumatning tegishli qarori loyihasi e’lon qilindi.

Men doim bir xil javob beraman. Besh yoshli bolaning qo‘liga pichoq berib qo‘ymaymiz-ku, chunki o‘ziga zarar yetkazib qo‘yishi mumkin

Bolalar adabiyoti yozuvchisi Dinara Mo‘minovaning sahifasidagi postlar bilan tanishganimda hoynahoy bu yurtdoshim xorijda yashasa keragov deb taxmin qilgandim, keyin yana kuzatish asnosida bunga amin bo‘ldim.