Ўтган йиллар давомида ўзбек матбуотининг ва журналистларнинг обрўсини тушириб юборган энг катта иллат – мақтов, маддоҳлик бўлди. Шунинг касрига бугун кўпчиликда матбуотга ишонч йўқ. Шунинг касрига бугун матбуот ёруғликка чиқишга қийналиб ётибди.

Қўшиқчи Жаҳонгир Позилжоновнинг Президентга аталган «Селфи» қўшиғини эшитиб, очиғи энсаларим қотиб кетганди. Бу ҳолга тушган фақат мен эмасканман. «Қўшиқ» ҳақида интернет ОАВ ва ижтимоий тармоқларда кескин танқидлар ёғилмоқда.

Чор ҳукмдорлари мулкимизни тамомила қўлга олишди. Матбуот, газета журнал деган гаплар пайдо бўлди. Маҳаллий тилда илк бор чиққан «Туркистон вилоятининг газети»да «импаратўр ҳазрати олийлари», «гинирол-губирнатўр зоти олийлари»га бағишланган саҳифа-саҳифа мақолалар чоп этилди. Аммо Оқподшонинг тахти ҳам омонат экан. Юртимиз узра Инқилоб қуёши порлади...