Tuman shifoxonasiga og‘ir kasal keltirildi. O‘n uch-o‘n to‘rt yoshlar chamasidagi o‘smir qornini changallab, tinimsiz ingrardi. Uni darhol jarrohlik bo‘limiga yotqizishdi.

Bola degan u-buga tegmasa, idish sindirmasa, bola bo‘ladimi! Ular shkaf tepasiga chiqib polga sakrashganda javondagi idish-tovoqlar jarang-jurung kilib ketadi. Ostonaga tashlab qo‘yilgan ho‘l lattaga oyoq surtmay uyga kirishadi. Kechgacha ko‘chaning yarim tuprog‘i uyga kiradi.

Jiyanimning ishxonasiga yuqori idoradan boshliqlar kelishgan ekan. Xizmat mashinasi buzilib qolgani uchun mening avtoulovimda ular yotgan mehmonxonaga bordik.

Avvallari boshliqning biror shaxsiy ish chiqsa, uyiga meni yuborardi. Ayniqsa, dam olish kunlarida haqiqiy bayram bo‘lardi.

Viloyat boshqarmasiga vazirlikdan sim qoqishdi. Joyida amaliy yordam ko‘rsatish uchun mutaxassis yuborishayotgan ekan.

Hech kimga ziyon yetkazmaydigan bu odatimni ish faoliyatimni katta bir muassasaning kichik xodimi bo‘lib yangi boshlagan paytlari payqaganman.

Umuman, hammada nimadir yetishmas ekan. Ijodkorga ilhom, xonandaga ovoz, tadbirkorga vaqt, dangasaga dam, o‘qituvchilarga ilgarigi o‘quvchilar va hokazo.

Aytilgan har gapga farishtalar omin deyishi to‘g‘ri ekan. Isboti mana: shahar obodonlashtirish boshqarmasining katta mutaxassisi Changiyev tuman obodonlashtirish bo‘limining boshlig‘i etib tayinlandi.

Hayotda benuqson kishi topilmasa kerak. Har qanday odamning hech bo‘lmasa bitta kamchiligi bo‘lishi turgan gap. Shunday ekan, birovlarning kamchiligidan qayg‘urmaslik kerak.

Bir kunda o‘zgarib qolmadim, menimcha... lekin odamlarning boshqacha bo‘lib qolganiga ishongim kelmaydi. Birinchi kundan hayron qoldirgani – atrofdagilarning menga bo‘lgan munosabati tubdan o‘zgargan edi.

Hisobxonada o‘n ikkita xotin-qiz ertadan kechgacha asosan laqillab o‘tirishadi. Ularga bir yilda million so‘mdan ziyod maosh to‘lanarkan.

Hukmingizga havola etilajak bu voqea hozir uchramaydi. Endi zamon o‘zgacha.

U 1915 yili tug‘ildi. Uyida yig‘lagani qo‘yishmadi. Onasi qo‘lini bigiz qilib do‘q urdi:

Hay, bunisi ham ma’qul, deyaylik. Demak, madaniyatli qiz ekan-da, xo‘p. Bundoq o‘ylab qarasangiz, madaniyatli degani ko‘p g‘alati narsa o‘zi.

Hammasi oddiygina garovdan boshlandi. Bir korxonada ishlaydigan do‘stim Peshinboy bilan to‘tiqush haqidagi multfilmni ko‘rib, avvaliga boshqalarning gapini aynan takrorlaydigan to‘tiqushning ustidan mazza qilib kuldik.

Biz oliy hunar maktabida o‘qiymiz. Ichimizda eng yoshi yigirma uchga chiqqan. Maktabimizga yangi direktor tayinlanganiga ikki oy bo‘ldi.

Men mashhur ruhshunosga shogirdman. Ustozim bemorlarni davolasa, kaminaning vazifam – ularga xizmat ko‘rsatish.

– To‘ppa-to‘g‘ri, – deya qo‘llab gapirdi davradagilarning eng yoshi, – juda jiddiy o‘ylab ko‘rish kerak. Aks holda boshmizga balo bo‘ladi.

Fan haqida zarracha tushunchangiz yo‘qligi ma’lum bo‘lib turibdi. Hozir tushuntirib beraman. Aytaylik, birorta asar kitobxonga ma’qul kelib, qo‘lma-qo‘l bo‘lib ketadigan bo‘lsa, bunaqa asarning qimmati yo‘qoladi, deyavering.

Hamma ayb o‘zimda...