Маълумки, Истиқлол даври ўзига хос миграция даври ҳам бўлди – ўзбек ватандошларимиз дунёга чиқди. Ким ишлагани, ким кезгани, ким яшагани, ким яна бошқа важ билан чиқди, хуллас, ҳар кимнинг ўз сабаби бор.

Дунёнинг турли мамлакатларидаги ижодкорлар Ғазода Исроил бомбардимонида ҳалок бўлган шоир ва олим Рифаат Ал-Арийр хотирасини ҳурмат билан ёдга олмоқда.

«Асқар Маҳкам ижоди» телеграм-канали бор. Шоирни шу телеграм-канал орқали яхшироқ таниганман.

Хонанда Имрон куйлаган, ўз вақтида анча оммалашган «Мен шу ёмон қизни яхши кўраман» қўшиғи шеърини бойсунлик истеъдодли шоир, иқтидорли ижодкор Жўрабек Рамазон ёзган эди. Минг афсуски, унинг умри эрта хазон бўлди. Жўрабек Рамазон 2014 йили 31 ёшида вафот этди.

Ўзбекистон халқ шоири Абдулла Ориповнинг (1941–2016) ҳали бирор бир тўплам ёки матбуот нашрида чоп этилмаган «Шарқий Туркистон» номли шеъри эълон қилинди.

Бердимуҳамедов нейтралитет куни арафасида расмий қабул маросими уюштирди.

Муҳаммад Юсуф 1954 йил 26 апрелда Андижон вилояти Марҳамат туманининг Қовунчи қишлоғида деҳқон оиласида дунёга келди. Ўрта мактабдан сўнг Рус тили ва адабиёти институтига кириб, уни 1978 йили тамомлади. 1978-1980 йилларда республика Китобсеварлар жамиятида, 1980-1986 йилларда

Ҳали тадбир бошланмасидан аввал уюшма ҳовлисида Ганира хонимнинг ўзбек дўпписида келаётганини кўрдим-у, кўнглимга ажиб бир ҳис югурди. Танимаган киши уни ўзбек, деб ўйлаши ажаб эмасди. Ўша вазиятда озар ва ўзбек халқларининг чиндан қондош эканига яна бир карра иқрор бўлдим.

«Ғафур Ғуломнинг 50 йиллигини ўзбек адабиётининг ҳам байрами тарзида нишонлаганмиз. Биласизми нега? Чунки, ундан олдинги шоирлар элликка кирмаган, афсуски, қатағон бўлиб эди. Бугуннинг шоирлари 80 га кирса ҳам, мана, йигитдек бўлиб турибди... Демак, бу – адабиётимизнинг бахти, ёруғ кунлардан дарак».