Inson davlat g‘amxo‘rligini og‘ir sinovli kunlarda ko‘proq his qilar ekan. Ayniqsa, uyidan yuz minglab kilometr uzoqda, o‘zga yurtlarda hayot uchun kurashayotgan fuqarolar uchun davlat so‘nggi umid bo‘lib qoladi...

Global geosiyosiy o‘yinlarning qoq markazida joylashgan O‘zbekiston – barcha mamlakatlar bilan do‘stona munosabatlar o‘rnatishga intilayotgan, jahon siyosiy sahnasida “nozik muvozanatni ushlab kelayotgan o‘yinchi” sifatida yaqqol namoyon bo‘lmoqda.

Bir paytlar yopiq, bir yo‘nalishli siyosat bilan cheklangan mamlakat endi dunyo diplomatiyasining faol ishtirokchisiga aylanmoqda.

U milliy jamoamizning har bir o‘yinini tomosha qiladi, har bir golni futbolchilar bilan birdek nishonlaydi, mag‘lubiyatlarda esa ko‘ziga yosh qalqiydi.

O‘tgan asrning 90-yillari boshlari. O‘zbekiston endigina mustaqillikka erishgan, elektr tarmoqlarida muammolar kuzatilayotgan, “internet” degan so‘z hali lug‘atimizga kirib ulgurmagan davrlar edi.

Bahodir ijaraga chiqqanida 2014-yil edi. U paytlarda Toshkentda ipoteka degan tushuncha qog‘ozda bor, amalda yo‘q. Ishxonadan maosh olar, lekin uni ro‘zg‘ordan orttirib yig‘ib, uy olish – ro‘yodek edi.

Avtosalonga yangi avtomobil uchun to‘lov qilgan mijozga o‘sha kuniyoq qo‘ng‘iroq qilishib, avtomobilni tezroq olib chiqib ketishini, olib ketmasa, mashinaning salonda turgan har bir kuni uchun pul to‘lashi kerakligini aytishibdi. Falakning gardishi qiziq.

«O‘zbeklar yakkakurashda kuchli, futbol esa — jamoaviy o‘yin, shuning uchun unda katta yutuqlarga erishishimiz qiyin», degan gaplarni ko‘p eshitardik. Endi tarix o‘zgardi. Bizdan ham jamoaviy sportda chempionlar chiqyapti.

Bu soha katta va o‘rta avlod ko‘z o‘ngida butunlay o‘zgarib ketdi. Biz hatto tasavvur qila olmagan yangilanishlar bugun yoshlar uchun odatiy holga aylangan.

Global Risks Report hisobotida O‘zbekiston uchun kelajakdagi asosiy xavflar ro‘yxatida suv yetishmasligi birinchi o‘rinda qayd etilgan.