Бугунги айтмоқчи бўлганимиз қарғишнинг кучи ҳақида эмас... унга бошқа томондан қараш, айтайлик қарғаётган одам нима йўқотадию нима топади? Йўқ бу мақола қарғиш нотўғри бўлса ўзига қайтиши ёки яқинига “уриши” ҳақида ҳам эмас...

Психолог сифатида шуни айтишим мумкин: бу масала шунчаки йўтал, аллергия ва ўпка касалликлари муаммоси эмас. Тадқиқотлар шуни кўрсатадаки, биз ҳар куни нафас олаётган энг майда чанг зарралари миямизга кириб боришгача қодир.

Хавф-хатар деганда хаёлингизга биринчи навбатда нималар келади?

Охирги пайтларда учинчи кўзни очишга қизиқувчилар кўпайиб кетди. Ҳатто фалон сўм тўлов қилсангиз, учинчи кўзингизни очиб бераман, деётганлар ҳам йўқ эмас. Аслида бу қанчалик тўғри? Ҳаммадан ҳафа инсон руҳан тайёр бўлмасдан туриб учинчи кўзни очтирса, нималар бўлади?

Мақола қанча фахрий ёрлиқ олганимда эмас... ёрлиқларсиз, муваффақиятларсиз яшаш мумкинлиги тажрибасини ҳам ҳис қилаётганимда.

Масалан баъзилар «Мен муваффақиятсизман» деган фикр гирдобидан чиқа олмайди. Бу фикр уни ростдан ҳам омад сари қадам ташлашга қўймайди. Кейинги пайтда шаклланаётган қарашларимизга хос яна бир неча фикрлар борки, булар ҳам тўлақонли, хавотирсиз яшашимизга тўсқинлик қилиши мумкин.

Дофамин – миядаги мукофот, рағбатлантириш тизими учун жавобгар нейротрансмиттер бўлиб, у мотивация, бахт ва лаззат ҳиссини бошқаради.

Ўша келадиган кун яъни бахтли келажак ёрқин интизорлик ҳолатига туширадиган қандайдир муҳим воқеа билан бошланиши керак гўё. Шу боис кўпчилик, ёрқин лаҳзаларни кутиб, ҳозир, айни дамдаги завқни унутиб қўйишади.

Бундай ҳолатларга жамоатчиликнинг жим туриши, бефарқлиги ёлғоннинг ижтимоий оқибатларидан доимий кўз юмишга олиб келади.

Соҳибжамол «бахтли» бўлади, лекин ниманинг ҳисобига? Нима учун бундай сюжетлар хавфли?